Potrącenie na przejściu dla pieszych – wina pieszego


POTRĄCENIE NA PRZEJŚCIU DLA PIESZYCH - WINA PIESZEGO


 

Potrącenie na przejściu dla pieszych, pomimo  powszechnego poglądu nie zawsze oznacza winy kierowcy. Niniejszy artykuł wskazuje na pewne sytuacje, w których kierowca nie będzie uznany winnym potrącenia pieszego poruszającego się w obrębie pasów drogowych przeznaczonych dla ruchu pieszego.

 

Potrącenie na przejściu dla pieszych nie oznacza automatycznie winy kierowcy

 

Istnieje szereg okoliczności, które powodują, iż to pieszy może być uznany za winnym spowodowania zdarzenie, co w konsekwencji prowadzić musi do uniewinnienia kierowcy.

Powyższe okoliczności postaram się przedstawić na kanwie dwóch orzeczeń, tj. :

  • Postanowienia Sądu Najwyższego – Izby Karnej z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. akt IV KK 7/19,
  • Wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 25 lutego 2019 r., sygn. akt II Ka 17/19 .

Główny zarzut stawiany oskarżonym – kierującym pojazdami mechanicznymi, którzy uczestniczyli w wypadku drogowym n przejściu dla pieszych określony został w art. 177 § 1 kodeksu kornego. Zgodnie z cytowanym przepisem - Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 k.k.

Stan faktyczny wynikający z powyższych spraw jest podobny, tj. w zakresie zaistniałych okoliczności – niewielka prędkość pojazdu – poniżej prędkości administracyjnej oraz brak obserwacji sytuacji na drodze przez pieszego w konsekwencji wejście przed nadjeżdżający pojazd.


Zarzuty dla kierującego pojazdem

 

Przedmiotem analizy przez Sądy orzekające w przedmiotowych sprawach był art. 26 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym, który mógłby stanowić podstawę zastosowania art. 177 kodeksu karnego.

Zgodnie z obowiązującym brzmieniem przepis ten stanowi, że Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność, zmniejszyć prędkość tak, aby nie narazić na niebezpieczeństwo pieszego znajdującego się na tym przejściu albo na nie wchodzącego i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na tym przejściu albo wchodzącemu na to przejście.

Zatem zadaniem Sądu było ustalenie, czy kierowcy dochowali powyższym nakazom wynikającym z ustawy prawa o ruchu drogowym. W przypadku braku złamania powyższych norm należytego zachowania, brak jest podstaw do postawienia zarzutów kierującemu, który był uczestnikiem potrącenia pieszego na przejściu dla pieszych, względnie skazania w przypadku wniesienia już aktu oskarżenia do Sądu.

 

Potrącenie pieszego na pasach

Adwokat wypadki drogowe  Rzeszów

 

Można w tym miejscu podkreślić, iż Ustąpienie pierwszeństwa polega w tym przypadku na powstrzymaniu się od ruchu, jeżeli ruch mógłby zmusić pieszego do zatrzymania się, zwolnienia lub przyspieszenia kroku.

Niemniej jednak pomimo zaistnienia wypadku i potrącenia na przejściu dla pieszych,  kierowcy nie naruszając nakazów, nie powodując również swoim zachowaniem konieczności zmiany sposobu wykonywania manewru przez pieszego nie mogli zostać uznani z winnych, co mogło prowadzić jedynie do wydania wyroku uniewinniającego.

Ponadto istotne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w powyżej cytowanym orzeczeniu, który między innymi wskazał: „Nie można oskarżonemu czynić zarzutu z tego powodu, że nie dostrzegł pieszego, skoro i tak wobec decyzji pokrzywdzonego o wkroczeniu na przejście dla pieszych bezpośrednio pod jadący samochód, mającego cechy wtargnięcia - oskarżony z przyczyn temporalnych nie miał możliwości uniknięcia wypadku i potrącenia pieszego”.

Jak zatem wynika z powyższego, istotną okolicznością wynikającą z powyżej przedstawionego stanowiska Sądu Najwyższego, które winno być badane w trakcie podobnych spraw, jest okoliczność związana z obiektywną możliwością zauważenia przez kierowcę pieszego, który zbliża się lub wchodzi na przejście dla pieszych.

Dodatkową istotnymi kwestiami wymagającymi ustalenia w toku postepowania karnego, który z uczestników zdarzenia był zobowiązany do zachowania ostrożności oraz czy była to ostrożność zwykła, czy też szczególna. Problematyka swego rodzaju stopniowania obowiązku zachowania ostrożności przez uczestników ruchu drogowego, jest zróżnicowana na gruncie samych przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym. Norma wyrażona w art. 3 ust. 1 tej ustawy nakazuje zachowanie ostrożności wszystkim uczestnikom tego ruchu, a jednocześnie przewiduje wprowadzenie w szczegółowych rozwiązaniach dalej idącego obowiązku - "szczególnej" ostrożności. Wobec czego należy uznać, iż ustawodawca dokonał nie tylko podziału na ostrożność "zwykłą" i "szczególną", ale również stworzył cały katalog sytuacji, w których obowiązek zachowania szczególnej ostrożności posuwa aż do granicy upewnienia się co do możliwości bezpiecznego wykonania określonego manewru lub jego części. Różnicowanie to jest istotne szczególnie w ocenie zachowania się uczestników zdarzenia w obrębie przejścia dla pieszych, gdzie wymagana jest szczególna ostrożność, ale zarówno od kierującego pojazdem, ale również od pieszego.

Jak zatem wynika z powyżej zaprezentowanych przepisów, również w oparciu o wskazane orzeczenia sądowe, zdarzenia drogowe w postaci potrąceń pieszych na przejściu dla pieszych, wymagają również szczegółowego ustalenia stanów faktycznych, które mogą prowadzić do uniewinnienia kierowcy.


Adwokat Sebastian Możdrzeń

 

 

 

 

 

Contact Form